بررسی شیوه های ایجاز قصر در داستان رستم و اسفندیار شاهنامه

این مقاله به منظور شناخت شیوه‌های ایجاز قصر در داستان رستم و اسفندیار شاهنامه نوشته شده‌است. اغلب کتب معانی، در بحث ایجاز قصر، با تکیه بر منابع عربی، فقط به یک تعریف کلّی و ارائه‌ی شواهدی در مورد آن بسنده کرده‌اند که اغلب شواهد در کتب مختلف تکرار می‌شود. امّا جز در مواردی معدود، از شیوه‌‌ها و اغراض آن غفلت شده و یا گویا اصلاً در مورد آن تحقیق و تفحّصی صورت نگرفته‌است. نویسندگان این مقاله ضمن پژوهش در موضوع مؤلّفه‌های علم معانی در داستان رستم و اسفندیار به یافته‌هایی در مبحث شیوه‌ها و اغراض ایجاز قصر در این داستان و شاید تمام شاهنامه دست یافته‌اند که می‌تواند الگوی شیوه‌ها و اغراض این نوع از ایجاز در زبان فارسی، به طور عام و سایر متون ادب فارسی به طور خاص باشد. علاوه بر شیوه‌هایی چون استفاده از ضرب‌المثل‌ها، کنایات، کلمات قصار، کلمات مرکّب و مشتق، جمله‌های استفهامی، عبارات عطفی و بعضی استعارات و تشبیهات که در برخی کتب بلاغی فارسی برای ایجاز قصر گفته‌شده، شیوه‌های چون استفاده از عبارات وصفی، صفات، ضمایر اشاره، اطلاق اسم، کلّی‌گویی، استفاده از ادات و حروفی مانند «چون»، «و» و... از شیوه‌هایی است که در این پژوهش یافته و در این مقاله پیشنهاد شده‌است.